Για το Ρεμπέτικο Τραγούδι

Από τον Παναγιώτη Κουνάδη

Από τα πιο προσφιλή “πολιτισμικά προϊόντα” του πρόσφατου μουσικού μας παρελθόντος, το ρεμπέτικο τραγούδι βρέθηκε, κατά τη φάση της εξάπλωσης του, σε αντιπαράθεση όχι μόνο με τους “φυσικούς του εχθρούς”, που οριοθετούνται από τον “μικροαστικό καθωσπρεπισμό”, αλλά και από τον “φαινομενικά” ταξικό αντίπαλο της λεγόμενης κυρίαρχης ιδεολογίας. Αυτά βέβαια, αφορούσαν “ανταλλαγές πυρών” σε επίπεδο κορυφής, αφού στη διάρκεια αυτής της μακράς περιόδου, οι καταπιεσμένοι έλληνες φουκαράδες απανταχού στις γειτονιές του κόσμου, ενώνονταν κάτω από τους μαγευτικούς ήχους των οργάνων της λαϊκής κομπανίας.

Το ρεμπέτικο τραγούδι, πέρα από τον οποιονδήποτε ορισμό που μπορούμε να του δώσουμε, σχετίζεται με μετακινήσεις πληθυσμών – συνήθως βίαιες – με αλλαγές χώρων κατοικίας, απασχόλησης, οικονομικών συνθηκών, με αλλαγές τρόπου ζωής και κοινωνικής συμπεριφοράς, στοιχεία που συντελούν κάθε φορά στη διαμόρφωση μιας νέας ψυχοσύνθεσης των κοινωνικών στρωμάτων που υφίστανται ή συμμετέχουν σ’ αυτές τις διαδικασίες.

Διαβάστε εδώ το άρθρο: Για το Ρεμπέτικο Τραγούδι