Για το Ρεμπέτικο Τραγούδι
24 Δεκεμβρίου 2017
Το Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων
29 Δεκεμβρίου 2017
Από την Μ. Ζωγράφου,
διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων,
Λέκτορας στο Τ.Ε.Φ.Α.Α. του Πανεπιστημίου Αθηνών
Η αρχαιοελληνική τάση που χαρακτήρισε τις λαογραφικές σπουδές στη χώρα μας – ιστορικά αναγκαία την εποχή που εκδηλώθηκε – είχε την ανάλογη επίδραση και στον τομέα του χορού. Οι λαϊκοί χοροί, ως προϊόντα απογυμνωμένα από το περιβάλλον τους, αντιμετωπίστηκαν ως «επιβιώματα» της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς και είχαν αξία μόνον εφόσον παρουσίαζαν ομοιότητες με τους χορούς των αρχαίων. Από την άλλη πλευρά, η ανάπτυξη της Εθνολογίας – Κοινωνικής ανθρωπολογίας – βασισμένη στη σύγχρονη θεώρηση αμφισβήτησε τη θεωρητική και πρακτική αξία της διαχρονικής έρευνας, των προϊόντων του πολιτισμού.
Οπωσδήποτε οι ιχνηλατήσεις στο παρελθόν δε στοχεύουν στην απόδειξη της πολυσυζητημένης «συνέχειας», αλλά η διερεύνηση των παραγόντων που συνέβαλαν στην εμφάνιση ή τη διατήρηση παρόμοιων μορφών συμπεριφοράς και τη διαδικασία του μετασχηματισμού τους.
Διαβάστε εδώ το άρθρο: Ο σέρα – Χορός των Ποντίων ως μια μορφή Πυρρίχιου χορού
