H συνέχεια της Ελληνικής Παραδοσιακής Μουσικής

Ίσως κανένα άλλο στοιχείο δεν αποδεικνύει την αδιάσπαστη παρουσία και συνέχεια του ελληνισμού στον χώρο και τον χρόνο όσο η μελέτη της γλώσσας και της μουσικής. Οι έρευνες των μεγάλων συγχρόνων μουσικολόγων (Σ.Μπω-Μποβύ, Θρ. Γεωργιάδης, Σ. Καράς κ.ά.) έχουν φωτίσει πλέον μια πλουσιότατη μουσική ιστορία 5000 χρόνων, που ξεκινάει από την κυκλαδική εποχή του Αιγαίου για να φτάσει ως τις μέρες μας. Κλίμακες, μελωδίες, ρυθμοί, χοροί και μουσικά όργανα έχουν διαφυλάξει στο πέρασμα των αιώνων, το ύφος και το ήθος μιας φυλής για την οποία το τρίπτυχο “ποίηση-μουσική-χορός”, είναι ταυτόσημο με την ίδια της τη ζωή, με την ίδια της την ελευθερία!.
Ο αρχαίος επίτριτος συναντιέται στο ρυθμό των 7/8 του κατεξοχήν ελληνικού χορού, του συρτού καλαματιανού, ενώ ο εννεάσημος ρυθμός που πρωτοσυναντάμε στην ποίηση της Σαπφούς εξακολουθεί να δονεί τους χορευτές του ζεϊμπέκικου (9/4) και του καρσιλαμά (9/8). Παράλληλα ο απολώνιος παιωνικός ρυθμός των πέντε χρόνων ηχεί ακόμη σε χορούς όπως ο τσακώνικος, ενώ σε όλη την Ελλάδα χορεύονται πάντα οι συρτοί χοροί, τους οποίους ονοματίζουν οι αρχαίες επιγραφές όταν αναφέρονται στην “των συρτών πάτριον όρχησιν” (πατροπαράδοτο χορό των συρτών – 1ος αιώνας μ.Χ.).

Διαβάστε εδώ το άρθρο: H ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ