Μουσικά όργανα κυπριακών χορών

Χρήση Μουσικών Οργάνων Κυπριακού Χορού

Τα «βκιολίν τζιαι το λαούτο» αποτελούν τα μουσικά όργανα για εκτέλεση Κυπριακών χορών (βλ.
και Αχιλλεούδης, 1982).

Το βασικό και μοναδικό όργανο για τους Κυπριακούς Χορούς είναι το βιολί. Αναπόσπαστος
συνοδός του, κυρίως για το ρυθμό, είναι το λαούτο. Εκτός από τα δύο αυτά βασικά όργανα, που
έπαιξαν για δεκαετίες/ αιώνες, προϋπήρχαν η ταμπουτσιά και το πιδκιάβλι (αυλός καμωμένος από
καλάμι). Μεταγενέστερα, όμως, έχουν προστεθεί και άλλα όργανα, όπως το ακορντεόν, το κλαρίνο, η
κιθάρα, το μπουζούκι, τα τύμπανα, και το αρμόνιο. Ασφαλώς, εάν πρόκειται να δοθεί ένας ορισμός
για τα μουσικά όργανα του Κυπριακού χορού, αναμφίβολα, η απάντηση είναι ότι, κατ΄
αποκλειστικότητα «τα μουσικά όργανα του Κυπριακού χορού είναι το βιολί και το λαούτο».
To βιολί και το λαούτο αποτελούν το αναπόσπαστο δίδυμο για μια παραδοσιακή εκτέλεση
των Κυπριακών χορών. Είναι, όμως, αυτά τα δύο όργανα αρκετά για εκτελέσεις Κυπριακών χορών για
συγκροτήματα σε φεστιβάλ στην Κύπρο και αλλού; Στη συνέχεια θα παρατεθούν δύο αντιτιθέμενες
απόψεις.

Το Πιδκιάβλι και η Ταμπουτσιά

Το πιδκιάβλι και η ταμπουτσιά αποτελούσαν την αρχική ορχήστρα Κυπριακών χορών, μέχρι
περίπου το 1878.
Αργότερα, το πιδκιάβλι αντικαταστάθηκε από το βιολί και η ταμπουτσιά από το λαούτο.
Το πιδκιάβλι και η ταμπουτσιά προηγούνται, ιστορικά, ως δίδυμο ορχήστρας Κυπριακών
χορών του βιολιού και του λαούτου. Σύμφωνα με σχετική μαρτυρία (Χριστόδουλος Πίπης,
Λαογραφική Κύπρος, Γενάρης-Αύγουστος 1972, σ. 59), ο γάμος στην περιοχή που αποτελούν τα
χωριά Αστρομερίτης, Περιστερώνα, Κατωκοπιά, Αργάκι, Ακάκι, Αυλώνα, Φιλιά, Κυρά, Ζώδια και
Μόρφου γύρω στα 1825 συνοδεύονταν από ταμπουτσιά με κύριο όργανο το βιολί.

Όργανα Μουσικής Κυπριακών Χορών σε Διεθνείς Εκδηλώσεις

Για συμμετοχή σε διεθνή φεστιβάλ λαϊκών χορών ο Γ. Αβέρωφ εισηγείται (βλ. Μαυρή, 1987,
σ. 15) αύξηση των οργάνων της Κυπριακής ορχήστρας.
Κατά τον Γεώργιο Αβέρωφ (1983) τα βασικά όργανα του Κυπριακού Χορού (Βιολί –
Λαούτο) χρησιμοποιήθηκαν για λόγους οικονομίας και για λόγους τεχνικούς. Ο Γ. Αβέρωφ
εισηγείται την προσθήκη κλαρίνου, όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα, γιατί θα προσθέσει έμφαση
στην καθόλου εκτέλεση. Επίσης, το ακορντεόν που σε ολόκληρο τον κόσμο θεωρείται το κύριο λαϊκό
όργανο, στην Κύπρο δεν έχει χρησιμοποιηθεί όσο θα ήταν χρήσιμο. Η προσθήκη ενός κρουστού,
επίσης, θα βοηθήσει τη σύγχρονη ορχήστρα Κυπριακών Χορών να είναι σε θέση να εκτελεί πλούσια
και αποδοτικά κάθε χορό και τραγούδι του Κυπριακού ρεπερτορίου. Επιπρόσθετα, ο Γ. Αβέρωφ, με
την πιο πάνω δήλωσή του στην εφημερίδα «Ο Αγών», αναφέρει ότι «δεν είναι σωστό να
παρουσιάζονται στα διάφορα Φεστιβάλ οι Ρουμάνοι με 16 όργανα, οι Ρώσοι με 20 όργανα, άλλα τόσα
οι Βούλγαροι και οι Τσεχοσλοβάκοι, και μαζί με αυτούς να συμμετάσχουμε και εμείς με δύο μόνο
όργανα. Κατεβαίνουν αυτοί από τη σκηνή και ανεβαίνουμε εμείς με ένα βιολί και ένα λαούτο.
Φυσικά, πάλι γίνεται η δουλειά μας, αλλά δεν αισθανόμαστε καλά. Αισθανόμαστε μειονεκτικά
απέναντι στ΄ άλλα συγκροτήματα» (βλ. Μαυρή, 1987, σελ. 15).

Το Βιολί και το Λαούτο ως η Βασική
και Αδιάσπαστη Ορχήστρα Κυπριακών Χορών

Το βιολί και το λαούτο αποτελούν παραδοσιακά τη γενικά αποδεκτή και επικρατούσα ορχήστρα
Κυπριακών Χορών.
Ο συνδυασμός βιολιού και λαούτου στον Κυπριακό Χορό άρχισε να εξαπλώνεται και να επικρατεί σε
ολόκληρη την Κύπρο από το έτος περίπου 1890.

Αποκλειστική Χρήση Βιολιού – Λαούτου στην Εκτέλεση Κυπριακών Χορών

Σε αντίθεση με την άποψη Αβέρωφ (βλ. Μαυρή, 1987, σελ. 15), προτείνεται η αποκλειστική χρήση
του βιολιού και του λαούτου στις πλείστες των περιπτώσεων, μη εξαιρουμένων και των φεστιβάλ, για
εκτέλεση των Κυπριακών χορών. Οι λόγοι που επιβάλλουν αυτή τη διατήρηση της παράδοσης είναι
και οι εξής:

Δεν απαιτείται όγκος οργάνων και εκτέλεση της ορθής μελωδίας των Κυπριακών χορών,
καθόσον ένα βιολί έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στο κριτήριο αυτό.
Ο πιθανός όγκος περισσότερων οργάνων που απαιτείται, μπορεί να καλυφθεί με την ενίσχυση
των διάφορων τεχνολογικών μέσων διαχείρισης του ήχου, που, ούτως ή άλλως,
χρησιμοποιούνται σχεδόν σε όλες τις μουσικοχορευτικές παραστάσεις.

3

Το δίδυμο βιολί και λαούτο αποτελεί σφραγίδα μουσικής παράδοσης της Κύπρου, και αυτό
μπορεί να ξεχωρίζει τον πολιτισμό της Κύπρου από άλλες χώρες (γεγονός που επιδιώκεται)
παρά να τον ταυτίζει.
Η γλυκύτητα και η μελωδικότητα των Κυπριακών Χορών αποδίδεται καλύτερα με το βιολί
και το λαούτο, παρά με την προσθήκη και άλλων οργάνων.
Το παραδοσιακό άκουσμα εκτέλεσης ενός βιολιού με ένα λαούτο, όπως έχει περάσει μέσα
από το αυτί πολλών γενεών Κυπρίων, δεν αντικαθίσταται και δε βελτιώνεται από κανένα
άλλο συνδυασμό οργάνων.

Το βιολί και το Λαούτο με Άλλα Όργανα στον Κυπριακό Χορό

Εξαιρέσεις, κατά τις οποίες μπορεί να γίνει αποδεκτή η χρήση περισσότερων οργάνων ή η
αντικατάσταση από άλλα όργανα (για παράδειγμα το βιολί με το ακκορτεόν και το λαούτο με την
κιθάρα και / ή το τύμπανο), είναι και οι εξής:

Απαιτείται εκτέλεση Κυπριακών χορών και δεν υπάρχουν διαθέσιμοι μουσικοί στο βιολί και/
ή στο λαούτο.
Οι μουσικοί βρίσκονται ήδη στη σκηνή, είναι προκαθορισμένοι και είναι οι ίδιοι οι οποίοι
εκτελούν και σε άλλα προγράμματα που συμπαρουσιάζονται με το πρόγραμμα Κυπριακών
χορών.
Εκτέλεση έντεχνων μουσικών συνθέσεων, σε δομή της σονάτας, που να στηρίζονται στους
Κυπριακούς χορούς.
Επιθυμία συμπερίληψης συγκεκριμένου οργάνου (π.χ. ακκορτεόν) του υπεύθυνου ή του
οργανωτή συγκεκριμένης παράστασης Κυπριακών χορών.
Επίδειξη αρχαιότερων οργάνων εκτέλεσης των Κυπριακών Χορών, όπως είναι το πιδκιάβλι
και η ταμπουτσιά.

Το Πιδκιάβλι και η Ταμπουτσιά ως Όργανα της Ορχήστρας Κυπριακών Χορών Κατά τον Εικοστό Πρώτο Αιώνα

Το πιδκιάβλι και η ταμπουτσιά αποτελούσαν την ορχήστρα Κυπριακών Χορών κατά την οθωμανική
επικυριαρχία της Κύπρου και πιθανόν και ενωρίτερα. Κατά τον εικοστό αιώνα, αυτή η ορχήστρα
αντικαταστάθηκε από το βιολί και το λαούτο. Πιο συγκεκριμένα, μετά περίπου το έτος 1920, οι
μουσικοί έτειναν να χρησιμοποιούν μόνο βιολί και λαούτο και όχι και τα προηγούμενα μουσικά
όργανα στην εκτέλεση Κυπριακών Χορών. Η όποια χρήση πιδκιαβλιού και ταμπουτσιάς αφoρούσε
εκτέλεση επιπρόσθετη αυτή του βιολιού και του λαούτου (solo). Δηλαδή, η παράδοση των μουσικών
οργάνων της Κύπρου ήταν πρώτα πιδκιάβλι – ταμπουτσιά και ύστερα βιολί-λαούτο. Δεν μεσολάβησε,
επομένως, χρονικό διάστημα που να δημιουργήσει παράδοση ανάμιξης των τεσσάρων αυτών
οργάνων.
Παρόλο, ότι το πιδκιάβλι και η ταμπουτσιά αποτελούν παραδοσιακά όργανα της Κύπρου, τα οποία ως
δίδυμο μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μια παραδοσιακή εκτέλεση Κυπριακών Χορών, η από
κοινού ταυτόχρονη χρήση τους με βιολί και λαούτο, ξεφεύγει από μορφές πρακτικής που αποτελούν
παράδοση στην Κύπρο. Για παράδειγμα, η χρήση βιολιού –λαούτου- ταμπουτσιάς για εκτέλεση
παραδοσιακής μουσικής της Κύπρου, μάλλον στερεί παρά προσθέτει στην παραδοσιακή υφή της
μουσικής που εκτελείται. ΄
Η ορθή χρήση του πιδκιαβλιού και της ταμπουτσιάς σε πρόγραμμα Παραδοσιακών Κυπριακών
Χορών, στον εικοστό πρώτο αιώνα, και χωρίς τη σύμπραξη του βιολιού και του λαούτου, είναι οι
ακόλουθες:

Το πιδκιάβλι, από μόνο του, εκτελεί αυτοσχεδιασμό σε βυζαντινή μουσική κλίμακα, κατά την
έναρξη ή το διάλειμμα προγράμματος Παραδοσιακών Κυπριακών Χορών.
Το πιδκιάβλι, με συνοδεία ταμπουτσιάς, εκτελεί αυτοσχεδιασμό σε βυζαντινή μουσική
κλίμακα, κατά την έναρξη ή το διάλειμμα προγράμματος Κυπριακών Χορών.
Το πιδκιάβλι, με συνοδεία ταμπουτσιάς, εκτελεί γνωστό Κυπριακό Χορό (π.χ. Ζειπέκικο),
κατά την έναρξη ή εντός προγράμματος Κυπριακών Χορών.

4

Το πιδκιάβλι, με συνοδεία ταμπουτσιάς, εκτελεί Κυπριακό Χορό (π.χ. Συρτό), τον οποίο
εκτελεί χορευτής ή δυάδα χορευτών.
Το πιδκιάβλι, με συνοδεία ταμπουτσιάς, εκτελεί πρόγραμμα Κυπριακών Χορών, χωρίς να
υπάρχει και το κινητικό μέρος. Δηλαδή εκτελείται, ανεξάρτητα, η μουσική μόνον των Κυπριακών
Χορών.

Συμπερασματικά, η σύγχρονη χρήση του πιδκιαβλιού και ιδιαίτερα της ταμπουτσιάς σε μια
παραδοσιακή ορχήστρα εκτέλεσης Κυπριακών Χορών από βιολί και λαούτο, στον εικοστό πρώτο
αιώνα, βρίσκεται εκτός πλαισίου παράδοσης.

Συνδυασμοί Μουσικών Οργάνων στον Κυπριακό Χορό

Ο βασικός παραδοσιακός και λειτουργικός συνδυασμός μουσικών οργάνων στον Κυπριακό
Χορό είναι το βιολί και το λαούτο. Οποιοδήποτε άλλος συνδυασμός θεωρείται, μάλλον, δευτερεύων ή
εκτός πλαισίου παράδοσης. Παρόλο τούτο, υπάρχουν και άλλοι συνδυασμοί που έχουν κατά καιρούς
εμφανιστεί, χωρίς, ωστόσο, να καταστούν παράδοση.
Γενικά, οι αποδεκτοί τρόποι συνδυασμού μουσικών οργάνων Κυπριακού Χορού, κατά σειρά
προτεραιότητας, είναι και οι ακόλουθοι:

Βιολί – λαούτο.
Πιδκιάβλι – ταμπουτσιά.
Βιολί – λαούτο, πιδκιάβλι, νοουμένου ότι το πιδκιάβλι δεν εκτελεί ταυτόχρονα με το βιολί.
Βιολί- βιολί – λαούτο.
Βιολί- λαούτο – λαούτο.
Βιολί- βιολί – λαούτο – λαούτο.
Βιολί – ακκορτεόν – λαούτο.
Βιολί – βιολί – ακκορτεόν – λαούτο.
Βιολί – λαούτο – ακκορτεόν – λαούτο.
Βιολί- βιολί – λαούτο – λαούτο, ακορτεόν.
Βιολί – ακκορτεόν – λαούτο- τύμπανα.
Ακκορτεόν – τύμπανα.

Νοείται ότι οι συνδυασμοί βιολί- λαούτο και πιδκιάβλι- ταμπουτσιά θεωρούνται οι
πλέον παραδοσιακοί.
Άλλοι συνδυασμοί μουσικών οργάνων μπορούν να γίνουν από τα πιο πάνω όργανα και με την
κιθάρα και/ ή το κλαρίνο και/ ή το ηλεκτρονικό αρμόνιο, παρόλο ότι αυτοί οι συνδυασμοί είναι,
συγκριτικά, νεότερης χρήσης ή, μάλλον, εκτός παράδοσης, από μια άποψη του έτους 1999.

Τραγούδι και Όργανα στον Κυπριακό Χορό

Το τραγούδι μπορεί να ενταχθεί κατά την εκτέλεση των μουσικών οργάνων.
Τραγούδια από το βιολάρη και / ή το λαουτάρη προτιμούνται έναντι χρήσης
ανεξάρτητου / επαγγελματία τραγουδιστή. Σε μια παραδοσιακή εκτέλεση
Κυπριακών Χορών, η τάση είναι ο τραγουδιστής να αποτελεί μέλος της
ορχήστρας υπό το βιολιστή και όχι κύριο / κεντρικό μουσικό πρόσωπο που
συνοδεύεται στην εκτέλεση του από παραδοσιακά όργανα.
Στον Κυπριακό χορό τον πρωτεύοντα ρόλο έχει ο εκτελεστής του βιολιού.
(ΑντωνάκηςΓαισεμίδης, 2001)

Τονίζεται ότι παραδοσιακά δεν υπάρχει τραγουδιστής ή τραγουδίστρια που ενσωματώνεται
στο δίδυμο βιολιού και λαούτου. Παραδοσιακά, σε περίπτωση που χρειασθεί τραγούδι, αυτό
εκτελείται από τους βιολάρηδες και/ ή τους παρευρισκόμενους σε κάποια τελετή. Μοναδική εξαίρεση
αποτελεί ο Μπάλος, οπόταν δίδεται η ευκαιρία, κατά προτεραιότητα, στο χορευτή (όχι τραγουδιστή)
να επιδείξει και τα φωνητικά πέραν από τα κινητικά του προσόντα.
Χορωδιακή μουσική δυνατό να συνδυαστεί με τον Κυπριακό Χορό. Αυτό, όμως, είναι,
κυρίως, εξέλιξη του εικοστού πρώτου αιώνα, που εισέρχεται, μάλλον, στην έντεχνη μουσική
δημιουργία και/ ή επεξεργασία.

ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΣΤΟΝ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΧΟΡΟ

Το βιολί, που χρησιμοποιείται για τον Κυπριακό Χορό, παίζει τη μελωδία, και έχει ακριβώς
την ίδια μορφή και κατασκευή, όπως εκείνο που χρησιμοποιείται σε μια συμφωνική ορχήστρα, το
οποίο, στη μορφή που είναι γνωστό, σήμερα, εμφανίστηκε, για πρώτη φορά, στην Ιταλία, περίπου το
1500.
Το βιολί έχει τέσσερις χορδές που κουρδίζονται κατά πέμπτες (ΜΙ- ΛΑ- ΡΕ-ΣΟΛ). Σε
ορισμένες όμως περιπτώσεις, βιολάρηδες έχουν κουρδίσει το βιολί τους σε διαφορετικά διαστήματα.
Έχοντας υπόψη την ανακάλυψη και χρήση του βιολιού, αφ΄ ενός, και την εισαγωγή και
χρήση του βιολιού στην Ελλάδα μπορεί να υποτεθεί ότι το βιολί θα άρχισε να χρησιμοποιείται στην
εκτέλεση των Κυπριακών Χορών μετά το 1830.

Δύο Βιολιά στον Κυπριακό Χορό

Το ένα βιολί και το ένα λαούτο είναι ο παραδοσιακός και λειτουργικός συνδυασμός μουσικών
οργάνων στον Παραδοσιακό Κυπριακό Χορό. Όμως, πέραν από αυτή την αρχή υπήρξαν και πολλές
περιπτώσεις που χρησιμοποιήθηκαν δύο βιολιά. Μάλιστα, η κριτική επιτροπή, με πρόεδρο το Γεώργιο
Αβέρωφ, στο Φεστιβάλ Πορτοκαλιού Μόρφου, το 1968 βράβευσε την εκτέλεση Κυπριακών Χορών
με δύο βιολιά.
Σε περίπτωση που λαμβάνουν μέρους δύο βιολιά στην εκτέλεση Κυπριακών Χορών υπάρχουν
οι πιο κάτω επιλογές σύμπραξης, μια ή περισσότερες από τις οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για
την εκτέλεση ενός Κυπριακού Χορού:

Και τα δύο βιολιά εκτελούν την ίδια μελωδία σε ταυτοφωνία.
Και τα δύο βιολιά εκτελούν την ίδια μελωδία, όμως το ένα βιολί εκτελεί ολόκληρη ή μέρος της
μελωδίας μια οκτάβα πιο πάνω ή πιο κάτω από το άλλο βιολί.
Το ένα βιολί εκτελεί τη μελωδία και το άλλο βιολί κάνει «γέφυρες».
Το ένα βιολί εκτελεί τη μελωδία και το άλλο βιολί κρατεί ρυθμό με την εκτέλεση σχετικών
συγχορδιών.
Το ένα βιολί εκτελεί τη μελωδία και το άλλο βιολί δημιουργεί διφωνία.

ΤΟ ΛΑΟΥΤΟ ΣΤΟΝ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΧΟΡΟ

Το λαούτο είναι ο συνοδός του βιολιού, που, με τις σταθερές πενιές και αντίστοιχες με τη
μελωδία συγχορδίες του, κρατεί το ρυθμό, που έχει ιδιαίτερη δυσκολία και σημασία στους
Κυπριακούς Χορούς. Το λαούτο αντικατάστησε την ταμπουτσιά και παρέμεινε για δεκαετίες ως το
μοναδικό συνοδευτικό όργανο. Μπορεί να λεχθεί ότι ολόκληρο τον εικοστό αιώνα το βιολί και το
λαούτο απετέλεσαν την πιο δυναμική και/ ή αποδεκτή και/ ή γνωστή «ζυγιά».

Κατασκευή Λαούτου

Το λαούτο στην Κύπρο έχει μήκος 0,98 μέτρα, το ηχείο του είναι μήκους 0,48
μέτρα, ο βραχίονάς του 0,34 μέτρα, η κεφαλή του 0,16 μέτρα, και το βάθος του ηχείου περίπου 0,16
μέτρα (Ζαρμάς, 1993, σ. 109).

Εισαγωγή του Λαούτου στην Ορχήστρα των Κυπριακών Χορών

Μάλλον, ο λαούτο εισήχθηκε στην Κύπρο, περίπου το έτος 1850, καθόσον ο πατέρας των
βιολάρηδων Παναής του Μηνά (γεννήθηκε το 1840;) έπαιζε με λαουτάρη, σύμφωνα με πληροφορία
που διασώζει ο Σαββάκης Λάμπρου (2009) μέσω του βιολάρη Σταφανή Κωνταντίου, που ήταν
μαθητής του Θεόδωρου Δαυίδ που μαθήτευσε στον Παναή Μηνά.
Ο Χριστόδουλος Πίπης (Λαογραφική Κύπρος, 1972, σελ. 59) αναφέρει ότι το λαούτο
παρουσιάστηκε στην περιοχή Μόρφου γύρω στα 1890. Όμως, υπολογίζεται ότι λαούτο θα
χρησιμοποιήθηκε, σε παγκύπρια βάση, γύρω στο 1930. Από τότε το λαούτο στάθηκε αχώριστος
σύντροφος του βιολιού. Φαίνεται ότι το λαούτο ήρθε στην Κύπρο από την Ευρώπη και
αντικατέστησε την ταμπουτσιά.

Το Λαούτο ως Όργανο Μελωδίας

Αρκετές φορές το Λαούτο μπορεί να παίξει και τη μελωδία εκτός από το βασικό του ρόλο, τη
συνοδεία, όμως αυτό χρειάζεται περίσκεψη και καλλιτεχνικό αισθητήριο. Η προσπάθεια του

7

λαουτάρη συστηματικά να αντικαθιστά το βιολιστή στην εκτέλεση της μελωδίας δεν αποτελεί
πρακτική που συνάδει με το όλο πνεύμα μιας παραδοσιακής εκτέλεσης Κυπριακών χορών.
Η αποστολή του λαούτου είναι η ρυθμική εκτέλεση των απαιτούμενων συγχορδιών και όχι η
παρουσίαση της μελωδικής γραμμής, χωρίς, βέβαια, να σημαίνει ότι αυτό είναι απαγορευτικό.
Η προσπάθεια συστηματικής μεταπήδησης του λαούτου στον τομέα της μελωδίας, θα έχει ως
αποτέλεσμα την εγκατάλειψη ή αποδυνάμωση του ρυθμού, που αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία
κινούνται οι χορευτές. Αν αυτή η βάση δεν είναι καθαρή και σταθερή θα υπάρξει αποστεθεροποίηση
της όλης εκτέλεσης του χορού, τουλάχιστό από κινητικής άποψης.
Οι περιπτώσεις κατά τις οποίες το λαούτο θα μπορούσε να παίξει τη μελωδία είναι, συνήθως,
οι εξής:

Ο λαουτάρης έχει την κατάλληλη μουσική προπαίδεια και έχει την εκ των προτέρων άδεια
του βιολιστή.
Το στιλ εκτέλεσης του βιολιστή συμπληρώνεται, αλλά δεν αλλοιώνεται από την εκτέλεση του
λαούτου.
Το όλο άκουσμα είναι αισθητικά κατάλληλο.
Κατά την εισαγωγή στα διάφορα μουσικά τεμάχια.
Κατά τις επαναλήψεις μουσικών φράσεων που εκτέλεσε το βιολί.
Όταν ο βιολιστής γίνεται και τραγουδιστής (ή, πιο σπάνια, χορευτής) και δυσκολεύεται να
παίξει τη μελωδία, ενώ διευκολύνεται από τη μελωδία ή συνοδεία που παρουσιάζει το
λαούτο.
Κατά το κλείσιμο ενός χορού ή τραγουδιού.
Σε περιπτώσεις που απαιτείται τονισμός / διαφοροποίηση/ επανάληψη συγκεκριμένης
μουσικής φράσης.

Λαούτο και Τύμπανο

Η αντικατάσταση του λαούτου από τύμπανο, παρόλο ότι είναι λειτουργική, δημιουργείται ρυθμός,
δεν είναι παραδοσιακά ορθή, καθόσον το ηχητικό αποτέλεσμα αλλοιώνεται σε σημαντικό βαθμό,
ώστε να κινδυνεύει να χαθεί το Κυπριακό χρώμα του συνόλου. Η συμπλήρωση του λαούτου από
τύμπανο πάλι είναι επικίνδυνη για μια παραδοσιακή εκτέλεση.

Χορδές και Πλήκτρο στο Λαούτο

Οι χορδές, κατά την εμφάνιση του λαούτου στην Κύπρο, είχαν ως πλήκτρο μέρος από φτερό του
γύπα, που κρατούσε ο λαουτάρης στο δεξί του χέρι.
Το λαούτο αποτελείται από οκτώ χορδές (τέσσερα ζευγάρια) και χορδίζεται ως εξής:

ΤΟ ΠΙΔΚΙΑΒΛΙ ΣΤΟΝ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΧΟΡΟ

To πιδκιάβλι είναι είναι, ουσιαστικά, το μόνο κυπριακό όργανο που χρησιμοποιήθηκε για
εκτέλεση Κυπριακού Χορού.
Από τα ευρήματα των ανασκαφών στο ιερό της Αφροδίτης στην Πάφο μαρτυρείται ότι
ο αυλός ήταν ήδη γνωστός στην Κύπρο σε χρήση από το 2500 π.χ. (Ζαρμάς, 1993, σ.
115).

Το όργανο αυτό, (το πιδκιάβλι) έχει επάξια προηγηθεί του βιολιού, σε αρκετές περιπτώσεις, όταν
οικονομικοί και τεχνικοί λόγοι, ή/ και δυσκολία εξεύρεσης βιολάρη καθιστούσαν αναγκαία τη χρήση
του για την εκτέλεση των παραδοσιακών Κυπριακών Χορών. Πάρα πολλοί γάμοι έγιναν με ορχήστρα
απαρτισμένη από πιδκιάβλι και ταμπουτσιά. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, η χρήση πιδκιαβλιού
περιορίστηκε και άρχισε να χρησιμοποιείται για καθαρά παραδοσιακές εκτελέσεις ή συνοδεία
τραγουδιού, δηλαδή για εκτέλεση ορχηστρικού / μονωδίας χωρίς κινητική εκτέλεση, ή για συνοδεία
Κυπριακού τραγουδιού που δεν χορεύεται.

Παίξιμο του Πιδκιαβλιού

Το πιδκιάβλι παίζεται με τα δάκτυλα και των δύο χεριών, τα οποία, χέρια, έχουν ισοδύναμο ρόλο
στους δακτυλισμούς. Υπάρχουν συνολικά οκτώ τρύπες – έξι στο επάνω μέρος, μια από κάτω
(απέναντι από το μέσο της πρώτης και δεύτερης), και ακόμα μία στο κάτω άκρο. Οι τρύπες 1-3
καλύπτονται από τα δάκτυλα δείκτη, μέσο και παράμεσο του αριστερού χεριού. Τα αντίστοιχα
δάκτυλα του δεξιού χεριού καλύπτουν τις τρύπες 4-6. Ο αντίχειρας του αριστερού χεριού καλύπτει
την τρύπα 7. Η τρύπα 8 είναι δίοδος για έξοδο του αέρα, γι΄ αυτό ουδέποτε κλείει.

Κατασκευή Πιδκιαβλιού

Το πιδκιάβλι (παιδίαβλος) είναι ένα είδος αυλού που κατασκευάζεται από κοινό καλάμι, που
καλλιεργείται ή ευδοκιμεί στην Κύπρο. Ένα κανονικό πιδκιάβλι έχει μήκος, περίπου ενός ποδιού ή 30
εκατοστών του μέτρου.
Τα μέρη του πιδκιαβλιού είναι η πίννα (αροδάφνη στο στόμα του πιδκιαβλιού), οι τρύπες (έξι
από πάνω για τα δάκτυλα και μία από κάτω, που μένει πάντοτε ανοικτή), και το σιελιόνι (τρύπα στο
στόμα του πιδκιαβλιού).
Η πίννα από αροδάφνη προτιμάται, γιατί απορροφά πιο εύκολα το σάλιο του οργανοπαίκτη.
Το σιελιόνι είναι για ορθογώνια τρύπα στο πάνω μέρος του πιδκιαβλιού. Αυτή η τρύπα είναι
πολύ σημαντική, γιατί ρυθμίζει την παραγωγή του ήχου (βλ. Michael, 2007, p. 189).

Η ΤΑΜΠΟΥΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΧΟΡΟ

Η ταμπουτσιά γίνεται από δέρμα κατσίκας, το οποίο τεντώνεται και στερεώνεται σε κυκλικό
ξύλινο πλαίσιο, το οποίο ονομάζεται «υλάρι».
O ήχος (ρυθμός) δημιουργείται από το κτύπημα της δερμάτινης επιφάνειας της ταμπουτσιάς
με «βιτσούδες», μήκους περίπου 30 εκατοστών του μέτρου, ή από χτύπημα με ξύλινες κουτάλες.
‘Άλλος τρόπος παραγωγής ήχου από την ταμπουτσιά είναι το χτύπημα στην δερμάτινη επιφάνεια με
τα χέρια –παλάμη και δάκτυλα.

Χρόνος Εμφάνισης και Χρήσης της Ταμπουτσιάς

Η ταμπουτσιά, μαζί με το πιδκιάβλι (τον αυλό) προυπήρχε του λαούτου και αποτελούσε το
κρουστό όργανο που κρατούσε το ρυθμό. Δηλαδή, η ταμπουτσιά εκτελούσε το ρόλο της συνοδείας,
όταν οι χοροί παίζονταν στο πιδκιάβλι παρά στο βιολί ή όταν δεν υπήρχε συνοδεία λαούτου.

Ταμπουτσιά και Ορχήστρα Βιολιού – Λαούτου

Η ταμπουτσιά μπορεί να ενισχύσει ορχήστρα βιολιού – λαούτου, αλλά αυτός ο συνδυασμός,
μέχρι το 1970, ήταν σχεδόν ανεφάρμοστος.
Η συμπλήρωση του λαούτου από την ταμπουτσιά μπορεί να γίνει, περιστασιακά και όχι
συστηματικά, καθόσον α) το λαούτο αντικατέστησε την ταμπουτσιά, και β) σε περίπτωση που
απαιτηθεί η χρήση κρουστού οργάνου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και τελειότερο από την ταμπουτσιά
όργανο (πρβλ το τύμπανο).
Ο συνδυασμός βιολιού – λαούτου – ταμπουτσιάς για εκτέλεση Κυπριακών χορών αποτελεί
συνδυασμό παραδοσιακών οργάνων, που, σχεδόν ποτέ, δε λειτούργησε στην Κύπρο. Επομένως, η
εκτέλεση Κυπριακών Χορών με το βιολί στη μελωδία και το λαούτο και την ταμπουτσιά στη
συνοδεία, δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί παραδοσιακή εκτέλεση κυπριακής μουσικής. Αντίθετα, η
εκτέλεση Κυπριακών Χορών με το βιολί στη μελωδία και το λαούτο στη συνοδεία ως και η εκτέλεση
Κυπριακών Χορών με το πιδκιάβλι στη μελωδία και την ταμπουτσιά στη συνοδεία μπορούν να
θεωρηθούν παραδοσιακές εκτελέσεις κυπριακής μουσικής.
Συμπερασματικά, η σύμπραξη της ταμπουτσιάς με το δίδυμο βιολί – λαούτο για εκτέλεση
Κυπριακών Χορών εξυπηρετεί οπτικά, μάλλον, παρά ακουστικά παραδοσιακά κελεύσματα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑTA

Τα μουσικά όργανα του Κυπριακού χορού, είναι το βιολί και το λαούτο, που χρησιμοποιούνται, πλην
μερικών εξαιρέσεων, σε όλες τις περιπτώσεις..

Γλωσσάριο

Μουσική Κυπριακών Χορών Μουσική Κυπριακών Χορών είναι η ενόργανη και φωνητική μουσική
που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εκτέλεση ενός, τουλάχιστον, Κυπριακού Χορού.
Κυπριακός Χορός Κυπριακός Χορός είναι ο χορός με τον οποίο ταυτίζεται η πλειοψηφία των
Κυπρίων, και ο οποίος διαχρονικά αναπτύχθηκε και/ ή διατηρήθηκε σε ολόκληρη την Κύπρο, για
ικανοποίηση αναγκών των Κυπρίων μέσω της μουσικής και/ ή της κίνησης.
Μέτρημα στην Κίνηση Το μέτρημα αποτελεί τη λογική κίνησης σε ένα χορό, και/ ή τη ρυθμική δομή
του κινητικού μέρους ενός χορού.
Παραδοσιακός Χορός Παραδοσιακός χορός είναι μια επιλογή με την οποία ταυτίζεται μια σύγχρονη
κοινωνία, που αφορά τη μορφή και το σκοπό εκτέλεσης ενός χορού που δημιουργήθηκε ή
αναδημιουργήθηκε στο «χώρο» του, ώστε αυτός ο χορός να επισημαίνει την προέκταση αυτής της
κοινωνίας, κυρίως, προς το παρελθόν αλλά και προς το μέλλον.
Ρυθμός Στο χορό, ο ρυθμός είναι η τακτή εναλλαγή διαδοχικών κινήσεων στο χώρο και το χρόνο. Στη
μουσική, ρυθμός είναι η ταξινόμηση στο χρόνο ή η διαδοχικότητα της διάρκειας των ήχων, σε
συνδυασμό με στοιχεία έντασης (θέση – ισχυρά μέρη) και χαλάρωσης (άρση – ασθενή μέρη) (βλ.
Τυροβόλα, 2003, σ. 21).

Αναφορές

Αβέρωφ, Γεώργιος. Παρατηρήσεις για την εκτέλεση της Λαϊκής μας Μουσικής και των Κυπριακών
Χορών. Φιλελεύθερος, 11 Γενάρη 1983, σελ. 3.
Αχιλλεούδης, Χριστόδουλος. Το Βκιολίν και το Λαούτο στους Λαϊκούς Χορούς της Κύπρου.
Λαογραφική Κύπρος, χρονιά ΙΒ’ τευχ. 32, Λευκωσία, 1982, σελ. 139-140.
Ζαρμάς, Πιερής. Πηγές της κυπριακής δημοτικής μουσικής. Λευκωσία: Κέντρο Μελετών Ιεράς Μονής
Κύκκου, 1993.
Λάμπρου, Σαββάκης. Συνέντευξη. Λατσιά, Λευκωσία, 22 Απρίλη, 2009.Μαυρή, Χρ. Η δημοτική
μουσική. Έχει σε μεγάλο βαθμό το Βυζαντινό στοιχείο. ΑΓΩΝ. Κυριακή, 15 Νοεμβρίου 1987,
σελ. 14-15.
Michael, Elli. The Phthkiavli flute in Cyprus. Halkbilimi, 2007, 183-192.
Πίπης, Χριστόδουλος Ι. Μια πολιτιστική αποστολή στη Γαλλία. Λαογραφική Κύπρος, χρονιά Β’,
τευχ.4-5, Λευκωσία 1972, σελ. 59.
Πίπης, Χριστόδουλος Ι. Μουσικά όργανα του Κυπριακού γάμου εις την περιοχήν Μόρφου.
Λαογραφική Κύπρος, χρονιά Β’, τευχ. 4-5, Λευκωσία 1972, σελ. 59.
Τομπόλης, Σώζος. Πάμε σε διαγωνισμούς διεθνείς για να δείξουμε μονάχα τη φτώχεια μας. Ο
Φιλελεύθερος, 25 Ιούνη 1983, σελ. 5.