
29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Παγκόσμια Ημέρα Χορού
27 Απριλίου 2021Δελτίο Χορού Mάιος 2021
16 Μαΐου 2021Σύντομη ιστορία του κινεζικού χορού
Dai Allian
1. Το κινεζικό έθνος
Πριν εξετάσουμε τον κινεζικό χορό θα πρέπει να αναφέρουμε λίγα για τον κινεζικό λαό.
Από απολιθώματα της παλαιολιθικής εποχής συμπεραίνουμε ότι η αρχαία κληρονομιά των Κινέζων προήλθε από τον “άνθρωπο του Γιουάν-Μούο” στην επαρχία Γιουνάν της νοτιοδυτική Κίνας, 1.700.000 χρόνια πριν, που είναι το παλαιότερο γνωστό ανθρώπινο είδος που βρέθηκε στην Κίνα. Ο homo erectus Λαν Τιαν (στην επαρχία Σαανξι, Βορειοδυτική Κίνα) 600.000-500.000 π.Χ. και ο Ανθρωπος του Πεκίνου (επαρχία Χομπέι, Βόρεια Κίνα) χρονολογούνται σε 500.000-600.000 χρόνια πριν από σήμερα. Στη σύγχρονη Κίνα οι περισσότεροι άνθρωποι ονομάζονται “Χαν”. Περισσότερο από δύο χιλιάδες χρόνια πριν ονομάζονταν “Χουα Ξία”, μια παλιά ονομασία της Κίνας μετά την δυναστεία των Ξία (21ος-16ος αιώνας π.Χ.). Πριν ήταν ένα μείγμα διαφόρων εθνοτήτων. Εκτός από την πλειονότητα, υπάρχουν 55 διαφορετικές εθνότητες μειονοτήτων που αποτελούν το κινεζικό έθνος. Πιστεύω ότι η πλειοψηφία ονομάζεται “Χαν” από την ομώνυμη δυναστεία (206 π.Χ. – 24 μ.Χ.). Μερικοί “Χαν” στην Νότια Κίνα λένε ότι είναι “Τανγκ Ρεν” (δυναστεία των Τανγκ, 618 μ.Χ. – 907 μ.Χ.). Ετσι θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι “Χαν” είναι ένα μείγμα εθνοτήτων.

Υπάρχουν επίσης Πέρσες, Αραβες και Τούρκοι οι οποίοι εγκαταστάθηκαν περίπου 2.000 χρόνια πριν στον νότιο και τον βόρειο Δρόμο του Μεταξιού. Ολοι αυτοί αποτελούν το κινεζικό έθνος. Κάθε εθνότητα στην Κίνα διατηρεί τον δικό της πολιτισμό. Οι μεγαλύτερες εθνότητες – όπως οι Θιβετιανοί, οι Μογγόλοι, οι Μιάο και Γι – έχουν περισσότερους κλάδους.
2. Προϊστορία: Η νεολιθική περίοδος
Οι πηγές της ιστορίας του κινεζικού χορού είναι ανάγλυφες παραστάσεις σε βράχους, σχέδια σε κεραμικά, χαραγμένα σχέδια σε μαντικά οστά και καύκαλα χελώνας καθώς και σε μπρούτζινα όπλα και τύμπανα, παλιά κινεζικά γραπτά (εικονογράμματα, τα οποία εξελίχθηκαν σε αυτό που σήμερα ονομάζεται κινεζική καλλιγραφία), καθώς και αρχαία βιβλία. Καταπληκτικό είναι το γεγονός ότι πολλοί από τους χορούς που χορεύονταν στα ορεινά χωριά από διάφορες μειονότητες χορεύονται ακόμα και σήμερα. Έχουν την γέννησή τους χιλιάδες χρόνια πριν, κατά το πέρασμα των δυναστειών, όπου υπήρχαν επίσης διάφορα είδη χορευτικής σημειογραφίας.
Μέχρι τώρα, το πιο παλιό στοιχείο σχετικά με χορό που έχει βρεθεί στην Κίνα είναι ένα κεραμικό δοχείο το οποίο βρέθηκε κάτω από την γη στο Σουντζιατζάι στο Ντατόγκ, επαρχία Κινγκάι. Οι αρχαιολόγοι το αποδίδουν στον πολιτισμό των Ματζιαγιάο στην νεολιθική περίοδο, πολύ περισσότερο από 5.000 χρόνια πριν. Σ’ αυτό το κεραμικό υπάρχουν τρεις ομάδες από πέντε χορευτές οι οποίοι κρατιούνται από τα χέρια σε γωνία περίπου 25 μοιρών από κάτω. Ένα μέρος από τα τουρμπάνια τους ανεμίζει προς τα αριστερά, ενώ κάτι που υποθέτω πως είναι η ουρά ενός ρούχου από τομάρι κατσίκας ανεμίζει προς τα δεξιά τους. Μάλλον λοιπόν αυτός ο χορός πρέπει να είχε πολλές στροφές. Υπάρχουν τέσσερις γραμμές οι οποίες ορίζουν ένα επίπεδο, πράγμα που με κάνει να πιστεύω ότι όταν έριχναν νερό ή κρασί μέσα στο δοχείο έμοιαζε σαν οι χορευτές να χορεύουν γύρω από την λίμνη Κινγκάι.
Μετά από επιτόπια έρευνα στα ορεινά χωριά, κατέληξα ότι ο χορός που είναι πιο κοντά σε αυτόν που απεικονίζεται στο δοχείο είναι ο χορός της εθνότητας Κιάνγκ (αρχαία κινεζική εθνότητα που μετοίκησε στην επαρχία Σιτσουάν). Αλλά οι Κιάνγκ προήλθαν από την επαρχία Κινγκάι, όπου ανακαλύφθηκε αυτό το κεραμικό. Επίσης, στην περιοχή Λαντιαν της επαρχίας Γιουνάν, οι Πούμι έχουν έναν χορό που αποτελείται από επτά βήματα και έχει ύφος κοινό με τον χορό που απεικονίζεται στο κεραμικό. Οι πρόγονοι των Πούμι ήταν Κιάνγκ, μία από τις δεκατέσσερεις εθνότητες του κινεζικού λαού (όπως οι Ναξί, οι Γι, οι Χαν και οι Θιβετιανοί), οι οποίοι ισχυρίζετα ότι κατάγονται από τους Κιάνγκ.
3. Η δυναστεία των Ξία
Κατά την διάρκεια της δυναστείας των Κίνγκ (221 π.Χ. – 207 π.Χ.) τα αρχαία βιβλία αναφέρουν τα “Γιου μπου” (βήματα Γιου). Ο αυτοκράτορας Γιου της δυναστείας των Ξία (21ος – 16ος αιώνας π.Χ.) ήταν σαμάνος (μάγος θεραπευτής), γνωστός για το ότι μπορούσε να ελέγχει τις πλημμύρες. Τα χορευτικά βήματα που έχουν καταγραφεί δείχνουν τί κάνει και πώς κατευθύνεται το κάθε πόδι. Αλλά ο ρυθμός και το ύφος δεν δίνονται. Εκαναν τρία βήματα, το τέταρτο συναντούσε το προηγούμενο. Αυτό επαναλαμβανόταν τρεις φορές.
Ο ερευνητής του χορού Ζου Πινγκ ανακάλυψε σαμάνους της θρησκείας Νταο στην επαρχία Χιουναν, που στον τελετουργικό τους χορό κάνουν βήματα που λένε ότι είναι “Γιου μπου”, δηλαδή βήματα του Γιου. Αυτοί οι σαμάνοι σήμερα χρησιμοποιούν την “μπάγκουα” (Οκτώ διαγράμματα) χορευτική σημειογραφία, σε ένα κίτρινο βιβλίο που διαβάζουν κατά την διάρκεια της ιεροτελεστίας.
Ο αυτοκράτορας Γιου έπαθε αρθρίτιδα επειδή ήταν πολύ συχνά μέσα στο νερό στον αγώνα του να εμποδίζει τις πλημμύρες. Κούτσαινε, και ανάμεσα στους θιβετιανούς Κάμπα και την εθνότητα Γι στην επαρχία Γιουνάν υπάρχουν μερικοί δημοτικοί χοροί με κουτσά βήματα. Αναφέρεται επίσης ότι ο αυτοκράτορας Γιου ανακάλυψε ασκήσεις για να θεραπεύει την αρθρίτιδα και, αφού το Ταϊ- τσί είναι ένας αρχαίο είδος άσκησης, έγκειται στην περαιτέρω έρευνα να ανακαλύψει τις ρίζες των πολεμικών τεχνών.

4. Η δυναστεία των Σανγκ
Στην αρχή της κινεζικής ιστορίας, την “εποχή των Χουάνγκ-Ντι” (ο Κίτρινος Αυτοκράτωρ, 3.000 π.Χ.), ο Ζανγκ-τζι λέγεται ότι επινόησε την γραφή της κινεζικής γλώσσας. Μέχρι την δυναστεία των Σανγκ (1.600-1.100 π.Χ.) είχε ήδη εξελιχθεί σε μια μορφή που μπορούμε να διαβάσουμε σήμερα. Αναφέρεται εκεί ότι ο χορός έπαιζε σημαντικό ρόλο στην ζωή των ανθρώπων. Ετσι μεταβιβάσθηκαν τα πρώτα στοιχεία σχετικά με τον κινεζικό χορό.
Η λέξη “γου” (χορός) απαντάται συχνά. Η μετάβαση στον σημερινό κινεζικό χαρακτήρα για την λέξη “γου” μοιάζει πολύ λογική. Στην προφορική κινεζική γλώσσα, η λέξη “χορός” είναι η ίδια με την λέξη “στρατιωτικός” και είναι συνδεδεμένη με τις πολεμικές τέχνες Γουσου, δηλαδή παιγνίδι με σπαθί, πυγμαχία με την σκιά που παλιά χρησιμοποιούσαν για αυτοάμυνα και τώρα χρησιμοποιείται σαν μια μορφή σωματικής αγωγής. Είναι επίσης συνδεδεμένη με την ακροβατική πάλη ή απομίμηση πάλης (Γιου-ντα), την επιδεξιότητα στην ακροβασία (Γιου γκονγκ) και στο Γιου-σου (Γιου-γι) που μπορεί επίσης να μεταφραστεί σαν η τέχνη του Γου-σου. Σε μαντικά οστά αναφέρεται επίσης η λέξη για την “τέχνη” (Γι).
Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε για “χορός” και “στρατιωτικός” ακούγονται το ίδιο αλλά γράφονται διαφορετικά. Ενώ οι λέξεις “σαμάνος”, “μάγισσα” και “μάγος”, και προφέρονται και γράφονται διαφορετικά από την λέξη “χορός”. Έτσι, οι εικονογραφίες στα μαντικά οστά μαρτυρούν ότι ο χορός καλύπτει ποικίλες έννοιες.
Από αυτά τα ιδεογράμματα μαθαίνουμε ότι οι άνθρωποι λάτρευαν τον ήλιο και το φεγγάρι, πιστεύοντας ότι υπήρχε ένα κοράκι στον ήλιο και ένας βάτραχος στο φεγγάρι, άρα υπήρχαν χοροί που μιμούνταν τα πουλιά και τους βατράχους. Μιμούνταν επίσης διάφορα ζώα φορώντας μάσκες. Ένας χορός πουλιών με τύμπανο θυμίζει τύμπανα που μπορεί να δει κανείς σήμερα στην Κίνα, την Ιαπωνία, την Κορέα και την Ινδία.
Υπήρχαν πολεμικοί χοροί που συμβολίζονταν με ασπίδες, λόγχες, σημαιοφόρους, δαυλοφόρους, ενώ η ειρήνη συμβολιζόταν με ένα φτερό. Κατά τη διάρκεια της ξηρασίας, στα ιδεογράμματα “χορεύοντας για να έρθει η βροχή” βλέπουμε να παίρνουν μέρος άντρες, γυναίκες, σαμάνοι και δούλοι. Αλυσοδεμένοι δούλοι πάνω από την πυρά χορεύουν για να έρθει βροχή. Αν δεν φέρουν βροχή πέφτουν στην πυρά και καίγονται ζωντανοί.
Ο χορός Γιανγκ Γκε ο οποίος χορεύεται σήμερα στην επαρχία Σαανξι έχει βρεθεί σε μαντικά οστά.
Όλοι οι αρχηγοί (“Σαν Τουο”) γνωρίζουν τα σχήματα χορού τα οποία έχουν ένα όνομα, και ξέρουν επίσης να ζωγραφίζουν αυτά τα ιδεογράμματα. Επιπλέον, το ύφος του “Σαανμπελ Γιανγκ Γκε” είναι ακριβώς το ίδιο με την απεικόνιση της λέξης “χε” (άλλη μία λέξη για το ρύζι). “Γιανγκ Γκε” σημαίνει “το τραγούδι της σποράς του ρυζιού”.

5. Οι πολιτισμοί Ντόνγμαπ: ζωντανό απολίθωμα
Οι “Ναξι” στην επαρχία Γιουναν υποστηρίζουν ότι και οι δικοί τους πρόγονοι είναι “Κιανγκ”. Η αρχαία ιδεογραφική γραφή τους είναι τα “ντονγκ μπα”, που μερικοί ονομάζουν “ζωντανό απολίθωμα” γιατί χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα από τους ιερείς κατά την διάρκεια τελετουργιών μαζί με χορούς και τραγούδια. Οι ιστορικοί έχουν διαφορετική άποψη όσον αφορά στην ηλικία της – ίσως κάπου μεταξύ 1.000 και 3.000 ετών. Η γραπτή γλώσσα Ντονγκ Μπα συνίσταται σε εικόνες και σύμβολα και οι χοροί πρέπει να είναι από τους πιο παλιούς σε ολόκληρο τον κόσμο.
Καθώς περνούν τα χρόνια, πολλοί από τους ηλικιωμένους Ντονγκ Μπα πεθαίνουν, όμως υπάρχει ένας ερευνητικός οργανισμός στο Λι Γιανγκ που συντηρεί τον αρχαίο θησαυρό. Το Ινστιτούτο Ερευνών των Μειονοτήτων στο Κουνμινγκ, στην επαρχία Γιουναν έχει προσφέρει επίσης πολλά στην διατήρηση του μουσικοχορευτικού πολιτισμού.
6. Αντανακλάσεις στον βουδιστικό χορό
Ο Βουδισμός ήρθε στην Κίνα από την Ινδία, και υφίσταται ακόμα και σήμερα σαν μία από τις θρησκείες. Ανάμεσα στους Μογγόλους και τους Θιβετιανούς εξελίχτηκε στον Λαμαϊσμό. Ο χορός στους ναούς εκτελείται με πολύ φανταχτερά κοστούμια. Το ύφος του χορού των Λάμα είναι πολύ στενά συνδεδεμένο με τους θιβετιανούς χορούς των Ρέμπα (οικογένειες ιερέων που χορεύουν και τραγουδούν).
Παρατηρώντας τα ανάγλυφα στην Κίνα κατά την δυναστεία των Χαν (206 π.Χ – 24 μ.Χ.), τα ανάγλυφα στην ακτή του Μαντράς στην Ινδία και τα ανάγλυφα της δυναστείας των Τανγκ (618- 907 μ.Χ.) στη βουδιστική παγόδα στο Μπαλί της Ινδονησίας, μπορεί κανείς να διαπιστώσει την ομοιότητα με τους χορούς των Ντάι της επαρχίας Γιουνάν στην Κίνα. Οι εθνικοί χοροί της Μπούρμα και οι αυλικοί χοροί της Ταϊλάνδης και της Καμπότζης απεικονίζονται επίσης στα αρχαία ανάγλυφα αυτών των Βουδιστών. Έτσι πιστεύω ότι το ύφος των παραδοσιακών χορών προέρχεται από τον παραδοσιακό πολιτισμό των Βουδιστών.
7. Η δυναστεία των Τανγκ
Η δυναστεία των Τανγκ (618-907 μ.Χ.) ήταν η χρυσή περίοδος της κινεζικής ιστορίας, οπότε άνθισαν όλες οι τέχνες. Η Τσανγκ-αν, σήμερα Ξιαν, ήταν η πρωτεύουσα της Κίνας. Ο Κήπος των Αχλαδιών, που είναι ίσως η παλαιότερη ακαδημία τεχνών στην ιστορία, έβγαζε ποιητές, ζωγράφους, μουσικούς και χορευτές. Οι μουσικοί και οι χορευτές στη συνέχεια πήγαιναν στα σπίτια της αριστοκρατίας ή στην βασιλική αυλή.
Πίνακες εκείνης της εποχής δείχνουν ότι ο κλασικός παραδοσιακός χορός των κυματιζόντων μακριών μανικιών ήταν η συνέχεια του χορού της δυναστείας των Χαν (206 π.Χ.- 220 μ.Χ.) όπως αυτός απεικονίζεται σε ανάγλυφα πάνω σε τούβλα και σε αγαλματίδια χορευτών θαμμένα στους τάφους αυτής της περιόδου. Ακόμα και σήμερα στην Όπερα του Πεκίνου, παραδοσιακοί χορευτές πάνω σε ξυλοπόδαρα, χαρακτήρες που αναπαριστούν ιστορικές προσωπικότητες καθώς και Θιβετιανοί χορεύοντας δημοτικούς χορούς κυματίζουν τα μανίκια τους καθώς χορεύουν.
Όταν η πριγκίπισσα των Τανγκ, η Γουέν Ζεν, πήγε στο Θιβέτ για να παντρευτεί τον θιβετιανό βασιλιά, συνοδεύτηκε από πολλούς χορευτές και μουσικούς της. Οι δημοτικοί χοροί των θιβετιανών Κανμπα “Μπατανγκ Ξιαζι” και “Γκανζε Γκουοχουανγκ” είναι πανομοιότυποι με τις τοιχογραφίες στα σπήλαια του Ντουχουάνγκ και με τα αγαλματίδια που ανακαλύφθηκαν στους τάφους της δυναστείας Τανγκ. Ο πιο διάσημος σύγχρονος κινέζος ανθρωπολόγος, καθηγητής Φέι Ξιαο-τονγκ, πιστεύει επίσης ότι οι θιβετιανοί δημοτικοί χοροί Κάνμπα που εκτελού- νται ακόμα και σήμερα είναι αντιπροσωπευτικοί του κινεζικού πολιτισμού των Τανγκ. Εικάζεται επίσης ότι οι χορευτές της πριγκήπισσας Γουέν Ζεν συνεισέφεραν πολύ στην μετάδοση και εξάπλωση αυτών των χορών.

Οι Ιάπωνες ασπάστηκαν τον πολιτισμό των Τανγκ και σήμερα ερευνούν τις ρίζες τους ανάμεσα στις διάφορες εθνικές μειονότητες της Κίνας. Στην νοτιοδυτική Κίνα, στον λαϊκό χορό των Κου- τσονγκ βλέπουμε να σκουπίζουν (βουρτσίζουν) το πάτωμα καθώς χορεύουν. Ο τρόπος που πιάνουν το πόδι τους πριν το κτυπήσουν κάτω είναι όπως στον γιαπωνέζικο κλασικό χορό. Η μόνη διαφορά είναι ότι αντί να κινηθούν κατευθείαν προς τα εμπρός (όπως στον γιαπωνέζικο χορό) διαγράφουν πρώτα έναν φιδίσιο σχηματισμό.
Η σημειογραφία του χορού και της μουσικής των Τανγκ ανακαλύφθηκε σε μία από τις σπηλιές στο Ντουνχουάνγκ. Η χορευτική σημειογραφία είναι γραμμένη σε κινεζικούς χαρακτήρες και οι χαρακτήρες είναι σε χορευτική ορολογία. Ο καθηγητής Πενγκ Σονγκ, κινέζος ιστορικός του χορού, ανέπλασε έναν από αυτούς τους τρεις χορούς, ο οποίος είναι ένα “παιγνίδι ποτού” της Αυλής.
Η ευημερία αυτής της ιστορικής περιόδου έφερε διάφορες εθνότητες στην Κίνα δια μέσου του Νότιου και του Βόρειο Δρόμου του Μεταξιού. Σύμφωνα με τον διάσημο καλλιγράφο Χουανγκ Μιάο-ζε, υπήρχε μια γειτονιά στην πρωτεύουσα, το Τσανγκ-αν, ειδικά για ινδικό χορό. Τούρκοι, Άραβες, Ιάπωνες πηγαινοέρχονταν, ενώ άλλοι πολλοί από την Μέση Ανατολή εγκαταστάθηκαν στην Κίνα. Το γεγονός αυτό είχε έναν πολύ σημαντικό αντίκτυπο στον κινεζικό πολιτισμό.
Κατά την βασιλεία του αυτοκράτορα των Τανγκ, Τανγκ Χουαν-ζονγκ, ο στρατιωτικός του ευνοούμενος Αν Λο-Σαν ήταν μιας αρχαίας εθνότητας και προερχόταν από αυτό που σήμερα λέμε Ουζμπεκιστάν.
Είναι γνωστός στην ιστορία για την “Λο-Σαν Επανάσταση”, την προσπάθειά του δηλαδή να ρίξει την δυναστεία των Τανγκ. Είναι επίσης γνωστός σαν πολύ καλός χορευτής. Παλιές εικόνες τον δείχνουν να χορεύει πάνω σε ένα μικρό χαλί. Σχετικά αναφέρεται το “χου χουάν ζουάν” (στροβιλίζον βήμα του Χου). Αυτό το βήμα χορεύεται με πολύ μεγάλη ταχύτητα στην επιφάνεια μικρού χαλιού.
Οι έποικοι από την Μέση Ανατολή, οι Ουζμπέκοι από το Ουζμπεκιστάν και οι Ουιχούρς από την επαρχία Ξιντζιανγκ στην Βορειοδυτική Κίνα, κατάγονται από την ίδια ρίζα, μιλούν την ίδια γλώσσα, έχουν την ίδια κουλτούρα και έχουν το ίδιο στροβιλίζον βήμα στους χορούς τους. Οι Μογγόλοι οι οποίοι εισέβαλαν στην Βόρεια Ινδία έφεραν τον χορό της Αυλής στο παλάτι. Αυτός σήμερα είναι γνωστός σαν Κατάκ, κλασικός ινδικός χορός, που ακόμα ονομάζεται “χορός της Αυλής”. Το ίδιο στροβιλίζον βήμα εμφανίζεται εδώ όπως και στους χορούς φλαμένκο της Ισπανίας, οι οποίοι λέγεται ότι προέρχονται από τους Τσιγγάνους που ήλθαν από την Ινδία. Οι διαφορετικές αυτές εθνότητες έχουν όλες το στροβιλίζον αυτό χορευτικό βήμα αλλά το εκτελούν με διαφορετικές κινήσεις των χεριών. Στο φλαμένκο χορεύεται με renverse. Σχέδια των Τανγκ απεικονίζουν βουδιστικό άγαλμα που μοιάζει να χορεύει πάνω σε ένα άνθος λωτού με κορδέλες τυλιγμένες γύρω από το σώμα, τα μπράτσα από τους ώμους προς τα μέσα σε διάφορα επίπεδα στο πλάι και τα χέρια να κρατούν τις κορδέλες με τα δάκτυλα εκτεταμένα. Το ύφος είναι εκλεπτυσμένο, αποτελεί δε ένα παράδειγμα εξέλιξης βήματος λαϊκού χορού σε βήμα κλασικού χορού.
Ο περσικός δημοτικός χορός περιλαμβάνει αυτό το στροβιλίζον βήμα, και αφού οι δημοτικοί χοροί παραδίδονται από γενιά σε γενιά αποτελώντας την πολιτιστική κληρονομιά, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι ρίζες του “Χου Ξουαν Ζουαν” βρίσκονται στο Ιράν (Περσία).
8. Σχετικά με την σημειογραφία του χορού
Η δυναστεία των Σονγκ (906-1279 μ.Χ.) καταγράφει χορούς της αυλής μέσω της χορευτικής ορολογίας. Η σημειογραφία του χορού κατά τη δυναστεία των Μινγκ (1368-1844 μ.Χ.) είναι πολύ λεπτομερής, δείχνει θέσεις και στάσεις των ποδιών, με εικονογράφηση ανάλογη με την μουσική, με γεωμετρική διαίρεση της πλατφόρμας ή της σκηνής, καθώς και την γωνία του σώματος για την κατεύθυνση. Το 1945 κατέγραψα για πρώτη φορά τους χορούς “Μπατανγκ Ξουανζι” και “Γκανζε Γκουοζουανγκ” των Κανμπα, θιβετιανών στην επαρχία Σιτσουαν της Νοτιοδυτικής Κίνας στο σύστημα Λάμπαν (Κινησιογραφία Λάμπαν). Μετά από ένα κενό 40 χρόνων, με την αποδοχή του συστήματος, έχουν καταγραφεί λαϊκοί χοροί διαφόρων μειονοτήτων. Το εξαετές τμήμα διδασκαλίας κινεζικών λαϊκών χορών της Ακαδημίας Χορού του Πεκίνου έχει υιοθετήσει το σύστημα Λάμπαν. Επιπλέον, σημειογραφίες αρχαίων χορών έχουν μεταγραφεί σε κινησιογραφία Λάμπαν.
9. Περισσότερα πάνω στο χορό Γιανγκ Τζι
Ο,τι σήμερα είναι γνωστό σαν “Χαν” χοροί του “Γιανγκ Τζι” προϋπήρχε εδώ και 3.000 χρόνια, και την καθαρότερη μορφή τους μπορούμε να τους βρούμε στην Β.Δ. Κίνα στην περιφέρεια Σανξί. Οι μορφές του “Γιανγκ Τζι” διαφέρουν σε άλλα μέρη της Κίνας και διακρίνονται από την ονομασία της περιφέρειας ή των περιοχών απ’ όπου πήραν και εξέλιξαν τα χαρακτηριστικά του, “Dongbei Yang Ge” (Northeast Yang Ge), “Huabei Yang Ge” (North China Yang Ge), “Shandong Yang Ge” (Yang Ge of shandong province in East China), “Yunnan Huateng:”( Flower – Lantem of Yunnan province), “Anhui Hua-gu-teng” (Flower-drum-lantem) of Anhui province in East China κτλ.

Διαιρώ τον λαϊκό χορό σε δύο κατηγορίες:
1. Oι κοινωνικοί χοροί, όπου ο καθένας παίρνει μέρος ανεξάρτητα φύλου και ηλικίας.
2. H άλλη μορφή του λαϊκού χορού, η οποία απαιτεί περισσότερες ικανότητες για παράσταση και έτσι έχουμε και τους καλλιτέχνες του λαϊκού χορού.
Ο “Γιανγκ Τζι” είναι χορός παράστασης, όπου συνήθως δύο χορευτές χορεύουν σε κύκλο με τους άλλους χορευτές της κοινότητας. Οι κοινοί χορευτές του “Γιανγκ Τζι” ακολουθούν τον αρχηγό, που ονομάζεται “Σαν -του”, ο οποίος οδηγεί το χορό με μια ανοιχτή ομπρέλα “Σαν” κινώντας την πάνω-κάτω στο ρυθμό της μουσικής και τοποθετεί τους χορευτές σε κύκλο. Στην συνέχεια οι δύο χορευτές του λαϊκού χορού χορεύουν στο κέντρο, Συνήθως ο χορός είναι ένα φλερτ του ενός με τον άλλο. Αυτό το “pas de deux” στην Shaanbei ονομάζεται “Ti Chang Zi” (Kiching in the Threshing Ground)., στην Dongbei ονομάζεται “Er Ren Zhuan” (Two people turning). Ο χορός διαφέρει από τόπο σε τόπο και ο τύπος “Hua-gu-teng” του Anhui είναι ο πιο εξελιγμένος. Οι κινήσεις είναι ποικίλες όπως και ο ρυθμός, και τα ακροβατικά τον κάνουν πολύ ελκυστικό. Υπάρχουν πολλές μορφές του Γιανγκ Τζι και διάφορα εξαρτήματα που χρησιμοποιούνται. Τα κυριότερα είναι βεντάλιες και μαντίλια. Οι βεντάλιες που χρησιμοποιούνται εφευρέθηκαν από τους Ιάπωνες και εισήχθηκαν στην Κίνα πριν 800 περίπου χρόνια. Τα μακρυά μανίκια, που κυματίζουν με το χορό καλύπτοντας τα χέρια που χορεύουν, κατάγονται από την Δυναστεία Χαν (ακόμα από τις φορεσιές των Θιβετιανών που εξελίχτηκαν σε περίτεχνες στολές στην Κινέζικη ‘Οπερα). Στον Γιανγκ Τζι μερικές φορές δύο μαντίλια κρατιούνται από κάθε χέρι. Ένα μακρύ μεταξωτό φουλάρι δένεται επίσης γύρω από την μέση και τις δύο άκρες του τις κινούν σαν να πρόκειται για μακρυά μανίκια.
Ο Γιανγκ Τζι είναι ο χορός των αγροτών και εκτελείται στο φεστιβάλ της άνοιξης με αποκορύφωμα την 15η μέρα του πρώτου σεληνιακού ημερολογίου, του γνωστού σαν φεστιβάλ των Φαναριών. Ο χορός του Δράκου, ο χορός του Καραβιού, ο χορός του Λιονταριού, ο χορός της Καρέκλας Σεντάν, του Πιθήκου που ιππεύεται, του θιβετιανικού χορού Γιακ και μια άλλη ποικιλία χορών με φανάρια, ψάρια, λωτούς και ξυλοπόδαρα μπορεί να χορευτούν σε αυτά τα φεστιβάλ. Υπάρχει και μια ποικιλία οργάνων, όπως κύμβαλα, ντραμς και γκογκς, τα οποία παίζονται κατά την διάρκεια του χορού. Ενας χορός με κρόταλα καλείται “Bawangbian” από Bawang. Ο Τσιανγ Γιου (232-202 π.χ.) είναι ένας δημοφιλής χορός όχι μονό στους Χανκς, αλλά και στην περιφέρεια Yunnan.
10. Συμπεράσματα
Η Κίνα είναι μία μεγάλη χώρα (λίγο μεγαλύτερη από τις ΗΠΑ), και το περισσότερο μέρος της είναι ορεινό. Οι περισσότερες μειονότητες ζουν στα βουνά και στα σύνορά της. Στην μακρά της ιστορία υπήρξαν άνοδοι και πτώσεις δυναστειών, πόλεμοι διαφόρων φραξιών και από μια διαιρεμένη χώρα προήλθε μια χώρα ενωμένη. ‘Ηταν μια χωρισμένη χώρα, την οποία 14 ξένοι εισβολείς μετέτρεψαν σε φέουδο, σε μία, κατά το ήμισυ, αποικιακή χώρα. Οι Μογγόλοι πολέμησαν τους κατοίκους Γι, οι κάτοικοι Ντάι για να επιζήσουν, ξέφυγαν από τους Μογγόλους και μετανάστευσαν νότια και να δημιουργήσουν τη δικιά τους χώρα, την σημερινή Ταϋλάνδη. Αλλά το κινέζικο κράτος επέζησε, ο πολιτισμός επέζησε, ο χορός επέζησε.
Οι κινέζοι είναι ένας πολυεθνικός λαός και οι μειονότητες διατήρησαν τον ξεχωριστό τους πολιτισμό και τους χορούς τους, εμπλουτίζοντας και συμβάλλοντας στην ενότητα της χώρας. Οι κινέζοι Χαν απορρόφησαν διαφορετικές κουλτούρες π.χ. την ινδοελληνική γλυπτική, και την ικανότητα να δημιουργούν το δικό τους στυλ αλλά χωρίς να ξεχνούν την προέλευσή τους. Οι μειονότητες γνωρίζουν την ιστορία και την καταγωγή τους και είναι περήφανοι για την κληρονομιά και την διατήρηση των λαϊκών χορών τους. Μεταξύ των μεγαλύτερων μειονοτήτων όπως είναι οι Μογγόλοι, οι Θιβετιανοί, οι Γι και οι Μιάο, υπάρχουν πολλά παρακλάδια και αυτά αντίστοιχα αναπτύσσουν διαφορετικά χαρακτηριστικά ανάλογα με την περιοχή. Φυσικά παντρεύονται μεταξύ τους και μερικές μειονότητες δέχονται την κουλτούρα όπως οι πρόγονοι των Χαν που προήλθαν από μειονότητες.
Ετσι το συμπέρασμα είναι ότι υπάρχουν καθαροί κινέζοι αλλά τίποτα σαν τους καθαρούς Χαν. Και δεν είναι μόνο ζήτημα γενετικό. Οι ρίζες του κινεζικού χορού πρέπει να αναζητηθούν μεταξύ των ποικίλων εθνοτήτων της Κίνας.
(μετάφραση από τα αγγλικά: Α. Αγγελή και Α. Αναστασοπούλου)
Dian Allian
Hua Qiao Gong Yu 2-16
Hua Yuan Cun, Haidian
Beijing 100044