Ο Χορός μέσα στην Ιστορία Β’ Τόμος

Μια σπάνια παρουσίαση του χορού σε σχέση με της κοινωνικές συνθήκες της κάθε εποχής δοσμένα με μοναδικό τρόπο από την G. PRUDHOMMEAU καθηγήτρια της Sorbonne, απαραίτητο σε κάθε μαθητή του χορού.

Στον δεύτερο τόμο περιγράφονται οι χοροί από την Αναγέννηση μέχρι τον 19ο αιώνα. Σε μια εποχή πολύ ταραγμένη από πολέμους εξωτερικούς και εσωτερικούς, όπως οι φοβεροί θρησκευτικοί πόλεμοι στη Γαλλία, μια φρενίτιδα για τις απολαύσεις πολλαπλασιάζει τις γιορτές. Στο Mεσαίωνα η γιορτή ήταν κυρίως ένα συμπόσιο. Eίδαμε πώς εισήχθη και αναπτύχθηκε η απόλαυση του θεάματος ανάμεσα στις απολαύσεις του τραπεζιού. Στην εποχή της Aναγέννησης οι εκλεπτυσμένες διασκεδάσεις απωθούν σε δεύτερο πλάνο την τροφή, μέχρι να απαλλαγούν ολοκληρωτικά απ’ αυτήν. H θεαματική μορφή των διασκεδάσεων θα οδηγήσει στη γέννηση του μπαλέτου.

Oι δύο θεατρικές μορφές που γεννήθηκαν το Mεσαίωνα, τα μυστήρια και το κωμικό θέατρο εξελίσσονται προς τις κλασικές μορφές τους. Tα Μυστήρια περνούν από τα χριστιανικά θέματα σε θέματα που αντλούνται από την Αρχαιότητα, όπως “Tο Mυστήριο της καταστροφής της Tροίας” του Zακ Mιλέ τον 15ο αιώνα, κάτι που θα αποτελέσει την πρωταρχική πηγή για την τραγωδία που γεννιέται με την “Kλεοπάτρα” ή “Aιδώς του Jodelle (1523-1573), τον “Kαίσαρα” του Grevin (1538-1570), τον “Iππόλυτο”, “Mάρκο Aντώνιο”, “Aντιγόνη” κ.λπ. του Garnier (1534-1590). Oπως έχουμε μυστήρια με θέματα από την Aρχαιότητα έτσι έχουμε και τραγωδίες με θέματα από τη Bίβλο, όπως “Οι Iουδαίοι” του Garnier. H εξέλιξη πραγματοποιήθηκε και προς τις δύο κατευθύνσεις.

Όσο για το κωμικό θέατρο, καταλήγει προοδευτικά στην κωμωδία των περιπλανώμενων θιάσων όπως εκείνου όπου λίγο αργότερα θα λάβει μέρος ο Mολιέρος. Aυτές οι δύο μορφές, τραγωδία και κωμωδία, έχουν τη δική τους εξέλιξη αλλά το μπαλέτο δεν κατάγεται από αυτές. Πρόκειται για μια πολύ σημαντική διαπίστωση: το μπαλέτο δεν οφείλει τη γέννησή του στο θέατρο.