Λαβυρινθικοί Χοροί

Από τον Γ. Λυκεσσά

Μουσική, ποίηση και χορός αποτελούν για τους Έλληνες όψεις του ίδιου πράγματος που το συνέδεαν με την έννοια που ονόμαζαν «Μουσική» ως τέχνη των Μουσών. Μ’ αυτό τον τρόπο εννοούσαν κατά προέκταση την «Παιδεία του Νου» (πνευματική μόρφωση). Στην αντίληψη των Ελλήνων «η ζωή των άλλων λαών δεν έχει κανένα νόημα εφόσον είναι χωρίς χορούς, χωρίς τον Ελικώνα και χωρίς τις Μούσες» (Λυκεσάς Γ. 1989).

Ειδικότερα θα αναφερθώ σε έναν από τους αρχαίους χορούς του αρχαίου ελλαδικού χώρου, τον χορό του Λαβυρίνθου.

Διαβάστε εδώ το άρθρο: Λαβυρινθικοί Χοροί